Toprakta kalsiyum ve magnezyum fazlalığı potasyum alınmasına engel olur. Bitki bünyesinde potasyumun yeterli verimliliğini gösterebilmesi için yeteri kadar azotun bulunması gerekmektedir. Düşük potasyum bitkinin lezzetsiz olmasını sağlar. Yeteri potasyum alamayan bitkinin meyveleri şekilsiz olmaktadır. Yaprakları zamanla küçülerek renk değişikliği başlar. Potasyum eksikliği yapraklarda klorofilin teşekkülünü engeller ve ilk yaşlı yapraklarda görülmeye başlar. Şiddetli potasyum noksanlığı ile önce kahverengi daha sonra siyaha dönüşür. Meyve kalitesinde düşüş olur ve kışın olabilecek don hadiselerinde görülen zarar artar. Meyve türleri içerisinde potasyum eksikliğine şeftalide çok rastlanmaktadır. Aynı şartlarda yetiştirilen elmalarda potasyum noksanlığı görülmez iken şeftalide bu eksiklik açık bir şekilde ortaya çıkmaktadır. Bunun nedeni şeftalinin potasyum ihtiyacının daha fazla olmasıdır. Potasyum fazlalığı ise bitki de magnezyum ve kalsiyum noksanlığına sebep olabilmektedir.

Potasyum Gübresi, yapılmadan önce topraktaki potasyum miktarının ölçülmesi gerekmektedir. Potasyum gübresi, ağaç kök ve gövdesine yakın ve dağıtılmadan verilmelidir. Uygulama dozu toprakta potasyum değerlerine, bitkinin yaşına ve verimine bağlı olarak değişmektedir. Topraklarımız potasyum bakımından zengin olduğu için potasyumlu gübre tüketimi çok fazla değildir. Potasyum gübreleri tek seferde değil birkaç seferde bitkiye verilmelidir.